Dilenci Şiiri - Ferhat Arıkan

Sabah erken kalkıp işe gidersin
Hava buz gibi dışarda öylece beklersin

Zifiri karanlık var daha gün doğmamış
Cebimde ekmek için metelik kalmamış

İnsanlar ekmek için durmadan koşarlar
Cadde başında yoksul bir dilenci var

Buz gibi kaldırımda boş mendile bakıyor
Belki yüreğindeki sızı gözlerinden akıyor

Sağa sola baktım kimse yok sandım
Baktıkça insanlara kendimden utandım

Sabah ezanı sanki yürekte okunuyor
Herkes telaşla sağa sola koşuyor

Aklımda bir hayal belki bir ev alırım
Bir de güzel araba keyfimden çakırım

Bir bilet alsam çıkarmı ikramiye
Ama kalbimde şüphe hep günah diye

Dilencinin önünde bir mendil serili
Bekliyordu biride ekmek parası verir mi

Acaba kader güler mi dilencinin yüzüne
Yüreğimden bir damla düşer gözlerime

Caddeler soğuktan kıvrılmış bir tarafa yatıyor
Bir delikanlı mendile beş lira atıyor

Bir utanma belirdi yüzünde dilencinin
Arkasından dua ediyordu o gencin

Komşusu açken tok yatar mı insan
Yatıyorlar sa eğer bunlar nasıl müslüman

Dilenci ellerini kaldırıp havaya
Sığınıyordu merhameti yüce yaradana

Kim nedir ne olacak kaderi bilemezsin
ALLAH yoklukla kimseyi terbiye etmesin

Ferhat ARIKAN

28.01.2020