yalnızlığın kesif dumanı hançerlerken genzimi
paylaşılmış iki dirhem anı ve umuttu tutan ellerimi
hangi gözden süzüldüğünü unutmuş
bir damla idim deniz ortasında
sen ise bir deniz feneriydin binlerce fersah uzakta
dalgalar bile bilmiyordu nereye gittiğimi
utanıyordum yokluğundan, kanatıyordu ellerimi
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta