22 Temmuz 1953; Kastamonu / İnebolu/ Üçevler Köyü
Cami avlusu dolmuş taşmış
Cemaat cenaze namazına durmuş
Yer gök tekbir sesleriyle titrer
Ölen kişi kalkıp namaza durmak ister.
Ceset, beyaz kefen içinde
Kefen, yeşil tabut içinde
Karıncalar kadar kalabalık omuzlar
Tabutu kapmış tahtalıköye taşırlar.
Sarıklı bir taş dikildi mezarın başına
O taş dilek taşına döndü cahil duasıyla,
Ne var ki duanın hemen bitiminde
Ceset dirilmişti “Âmiin!” diyenlerin içinde...
Artık bilinmez olmuştu
Kim daha ölüydü,
Mezarında çürüyen ceset mi
Yoksa dilek taşına yüz süren millet mi?
Kayıt Tarihi : 8.12.2015 12:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Ölümün yüzü soğuktur; fakat onsuz yürümüyor hayat.
Kefen tabut içinde
Karıncalar kadar kalabalık omuzlar
Yeşil tahtına binmiş cesedi tahtalıköye uğurlar
-----Muharrem hocam bu dünya fanidir çok duygulu ve esaslı bir şiir okudum kutlarım saygılar sunarım .
Dünya fani de, faniliği bitmişlerden medet uman dünya fanilikten de önce ölmüş.
Güzeldi... kaleminize sağlık sayın Muharrem Soyek...
Aynen öyle. Ölüden medet umanın da aklı bilincine ermemiş demektir.
TÜM YORUMLAR (3)