Hızır ile yoldaş oldum elsiz ayaksız
Sınavlarını gördüm, gözsüz manasız
Söz söylediler, dilsiz kelamsız
Sır içinde yok ettiler, ışıksız duasız
Malı terk edince alemler içinde
Şem oldum yoluna ey hat
Nedir bu beşerin çilesi
Yolunda ama bir hattat
Bu dem, aşkın şivesi
Haber salın karlı dağlara, karın eritsinler
Nazlı yari toprak sarmış, aman versinler
Bizim ele varınca yari aradım durdum
Mezarını gösterdiler toprağına toprak oldum
Kaybolmuşum kendimle, bir savaş var bilmediklerimle. Kazananı olmayan bir savaşın ortasında ne kaybediyorum ne de kazanabiliyorum. Bir adım ilerisi uçurum, kaçıp kurtulmak istiyorum, ayağıma bağlanmış sarmaşıklar izin vermiyor. Uçurumun kenarındayım ama ölmüyorum. Hergün korkularla yüzleşiyorum her gün ölümün kıyısında yürüyorum. Uçsuz bucaksız bir uçurum bir düşersem öleceğimi biliyorum.Bazen vazgeçip kendimi bırakıveriyorum uçurumdan aşağıya geceden sabaha ölüyorum gün doğumunda diriliyorum. Hayat bu, mintanlarımı yırtmaktan hoşlanıyor. Yalın ayak cam kırıkları üzerinde kefaret ödetiyor. Susuz toprak gibi gönlüm çatlamış her yeri perişan bir halde ve harabeye dönmüş gönül evim. İnsan içinde yaşarken ölür mü? Susarak konuşup, gülerek ağlar mı? Ya ben eksiğim ya da duygular yalancı. Kuru gürültü safi şu yaşantım. Belki bir gün uçurtmam olur özgürlüklere onunla koşarım, alıp götürür benide uçusuz bucaksız gökyüzünün en derinlerine. Kim bilir belki küçük prense denk gelirim. Birlikte dolaşırız, o çocukça bedenine büyük elbiseleri nasıl giyidiğini ben de büyük bedenime çocuk elbiseleri neden giyindiğimi anlatırım.
Seni benden ayıran dünya utansın
Yazan kalem ile kader utansın
İçime ateş salan aşk utansın
kolsuz kanatsız koyan utansın
Gözlerimdeki ışığını çalan nur utansın
Kırıldı neyi varsa sevginin,
kiralık katillerin elinde.
Sağnak hüzün yağmuru var,
şeddsiz şahitsiz tepelerde.
Vurgunlar sarmış gönül deryamı,
türküler söyler rüzgar dilinde.
Ay ışığı dolarken ruhuma
Salıncaklar kurdum otağıma
Hayallerimi avutuyorum
Yalnızlığın kollarında
Ömür yolculuğunda
Ne acı şey yalnız ölmek!
Kimsesiz gömülmek.
Ne bir yağmur ağlar,
Ne bir fırtına kopar.
Ya da kopsa bile,
Kimsen olmadığın İçin kimse bilmez.
Gün batmadan gitme
Işıklarımı yanında götürme
Hüzünleri sırtıma yükleme
Zaten çok dertliyim
Bir de sen ekleme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!