İnanmadığım halde,
inananların inançlarına mesnet getirdiğimde
inananların sarsılan inançlarına
inananlar gözlerime inanamıyor kör sözleri açıldığında.
Ey hayat,
sen kazanmaya kamçı sallarken
kıçından korkar iken
biz koruyorduk senin saf temiz yanlarını gölgelediğin karanlığında.
Senin gün yüzü dediğin
gecenin en masum dinginliği idi.
hayat;
gerçekten keyfimizin açtığı ark ile sulanıyor akıp giderken
tüm heyelenlara bend olasım geliyor
kökleriyle geniş ve derin plantasyonlarda
bir dikili ağacım olmaksızın...
Kayıt Tarihi : 12.8.2012 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!