Dijital Hüzün Şiiri - Şahin Çınar

DİJİTAL HÜZÜN
(Erkan Güneş'e ithafen)

ben olmayan
bir ben yüklenmiş
sanki Tanrının dosyasına

filtrelenmişken yüzüm
herkes neden hâla
benmişim gibi bakıyor bana...

gözlerim bulanıklaşıyor,
ışığın peşinden kayıp gidiyorum
yitik bir ezgi
sönerken ruhumun sesi
veriler girdabında
bir zamanlar parıldayan
silik bir hatıra...

düşlerim, hata veriyor
donuyorum bir anda,
en heyecanlı yerde,
zihnimde takılı kalıyor anılar...

hüznüm yankılanırken
paralel evrenlerde
bir yörüngeden diğerine
KOŞuyorum
KOŞUYOrum
KoŞuYoRuM...

boşluklar bırakıp ardımda,
yitik düşünceler arasında,
gelecek nesillerin peşinden,
kendimi kaybediyorum, geri dönmeden...

Yalnızım
bağlantılarım boşluğa düştü
hep bir tık uzağımda dostlarım
tıkladıkça tuşlarına...

uykularım delik deşik
bildirim sesleri
çarpışıyor kulaklarımda

ah o güzel zamanlar
güncellenmeden önce

son sürümler
çok tutuluyormuş piyasada

hafızam hatıralarla doldu
algoritmam da yavaşladı
karıştırıyorum bazen
hayalle gerçeği
bazen de kayboluyorum
sanal yollarda
ben var mıyım hâla
bu kentin
veri tabanında?

Şahin Çınar

Eliz Edebiyat Dergisi
mayıs 2025 /167.sayı