I walk, walk in a dark room,
retreat with each step.
Nothing happens,
but I die in my own darkness.
As the years pass before my eyes,
I notice the light of the device ahead
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




İnsanın kendi karanlığında ölmesi, çok üzücü. Peki bu karanlığı insanın kendisi mi yarattı.? İnsan kendi yaratmadığı karanlıkta yok olmamalı, direnmek güzel Aybüke hanım, bir gayret daha...
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Gayet başarılı buldum, güzel bir konuya değinmişsiniz, tebrik ederim
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta