I walk, walk in a dark room,
retreat with each step.
Nothing happens,
but I die in my own darkness.
As the years pass before my eyes,
I notice the light of the device ahead
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
İnsanın kendi karanlığında ölmesi, çok üzücü. Peki bu karanlığı insanın kendisi mi yarattı.? İnsan kendi yaratmadığı karanlıkta yok olmamalı, direnmek güzel Aybüke hanım, bir gayret daha...
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Gayet başarılı buldum, güzel bir konuya değinmişsiniz, tebrik ederim
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta