Devri Âlem Deviren Derviş ile Zihni Tepi ...

Yanmış insan, insarı gözyaşı timsahı aratmazken gülmekten ağladım aynamla bir saat.
Bir sağ, bir sol geçirdim kaşıma gözüme; dirseklerim çürüdü tutunmaktan şiire – insan
Umudunun esiri, eserim müzik, birkaç yüz şiir, bir de çok sevdiğim mizahın içine
Serpiştirdiğim travmalarımın bir salı günü sallanırken ipten sevinç çığlıkları attığımı varsay.

*
Her derdin devası var da biri söylesin bana, bu ne kalabalık bir mezar?
Herkes sevdasında ama pahalı keten kumaşlarına sarılı mezatla.
Hesapla ne kadar fesat var, bu ne salak bir dönem? "Essahlağ" ve sehlem.
Anlıyorsan dediklerimi, al selam ve sakla. En kötü güleriz bu uyumlu tezatla.

*
Devri âlem deviren derviş ile zihn-i tepişmelere hoş geldiniz (yalnız si-yap)
Değişen pek bir şey yok, derviş yine muradına ermemiş zinhar, neymiş?
(Sorsan) ne iş? Elinden gelirmiş her işte, eli işte gözü sevişteymiş işte (zina).
Tutturamamış dikiş, “s”li olanı sevmiş, neymiş? Yani (izah-ı) olsun, ellemiş memiş.

*
Tezat var, sürekli bir tezat var; gülerken ağlamak zaten ne saçma.
Yoğun bir acının işi bu; kir öyle geçmez, boşuna hayallerle kese atma.
Hatıralardan sıyrıl; kemiğinle, etinden kanını akıt ve sanattan var ol. (yersen)
Kesat bir ressamsan ne yazık ki kulağını kesip atsan bile fark etmez; ölünce değerini anlarlar.

*
Atardamarlarıyla hata yapanlarla dolu, bir karınca incitmeyenlere ait mezarlar. (Nasıl laf?)
Suistimaliyle iyilik denizinde, yük gemilerine yaranmak için tamir yaparken
Yalanlarla varoluşuna vurgun yiyen bir dalgıç gibi, şimdi huzuru dekompresyon tamamlar.
Hatan'nın iyiliğe- hiç mi faydası yok ki? Bir karınca yuvasında patlar, yanar dağ.

*
Yakındığım, uçarken içtiğimden değil; kustuğumdan gelir. Ayaktayım, yıkıldığımdan beri.
Yakındın; fısıldasam duyacak kadar, yanımda uyuyacak kadar.
Uyandıracak olan beni, bir kova buz ile yakıldığım uykumdan gelir.
Fısıldayarak kaç çığlık attım bilmiyorum. Gerçi ne fark eder, şimdi dinlesen sustuğumda beni?

*
Gözlerin korneamı deler; gözüm senden başkasını görmez, sevgi duyarsın.
Şarampolden ivmeler alırken ben kornaya basarım, belki duyarsın.
Sonsuzluğu bir buse ile süslerim. “Nan, istemem kalsın” bu körlük haklı.
Gözlerine baktığımda şarampoldeydim, çünkü güneş gözlerinde saklı.