Okşanır kor ateş
Ki dağlar
Yani kendinden geçirir bazen
Çatışma dediğimiz o menem şey
Hep törpülemez ya
Soluk alıp vermeleri
Ne zaman canım sıkılsa, aklıma geliyorsun
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Devamını Oku
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
güzel bir şiir okumanın zevkini tattım mısralarınızda. oldukça akıcı mısralardı. duyguların özenle işlenmesi takdire değerdi. tebriklerimle şiire ve şairine. selam ve saygılarımla.
Eğreti yapılar birikerek çoğalır... Birbirine baka baka... Yaslanarak eğriliklerine...
Temelsizdirler, bu nedenle yıkılma 'tepeden başlar...'
Bakıp, görenler bile 'içinden çıkılamaz' diye, çevirirler yönlerini... İş, doğanın kendi gücüne kalır, çoğu zaman...
Hangi çöl güneşi tutabilir, devrilmeden?
Şiirin 'içini gördüm', pencereden bakınca... Kutlarım Necdet, sevgili dost...
Şiirsel fotoğraflar resmi geçidi gibi.
Renkler sarı sıcak, fon toz-duman...
Kaleminize sağlık sayın Necdet Arslan...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta