Destan Şiiri - Zuzu Şiir Kadın

Oğuzhan’ın nefesi doldu bozkura,
Yiğitler yürüdü inançla dura.
Birlikle çarpan yürekler sarsılmaz,
Türkün bayrağını göklerden kim almaz?

Bir can, iki devlet dedi gardaşlar,
Ardında tarih var, önünde dağlar.
Azer’le Türk el ele, omuz omuza,
Zaferin izleri yazıldı boza.

Karabağ türküsü çınladı yeniden,
Toprak öz vatanla kavuştu birden.
Dik duruş, imanla kırıldı zincir,
Şehitler şad oldu, gönüller dinçtir.

Dağlarda yankı var, süngüde gurur,
Al bayrakla hilal göklerde durur.
Savaşla gelen bu kutsal zafer,
Barışla süslenir, umutla yeter.

Yiğitler yürüdü cephede sıra,
Adalet sancağı dikildi ara.
Türkün bileği çelikten daha sert,
Birleşti kalplerde cesaret, kudret.

Gardaşlık yeminle pekişti birden,
Anaların duası yükseldi serden.
Her taş, her dağ, her yol söyledi:
“Birlikle kazanır Türk milleti.”

Oğuzhan atası, gökten bakıyor,
Torunlarına gururla akıyor.
Soyun ateşiyle yandı Karabağ,
Destanla birleşti bütün oba, dağ.

Zaferle gelen barış çiçek açar,
Kardeşlik gölgesinde umut saçar.
Gelecek nesiller bu yolda yürür,
Türkün alnındaki şan sonsuzdur.

Tarih bir aynadır, yiğitler sözü,
Kutlu bir geleceğin atılır özü.
Türk’ün destanına destan eklenir,
Karabağ zaferi ile taçlanır.

Ey Oğuz’un torunu, dik dur eğilme,
Zaferin yolunda asla yenilme.
Türk’le Azer el ele, sonsuza dek,
Birlikle büyür bu kudretli yürek.