Bir dostluk ki, hiç yaşanmamış
Bir dostluk ki, gözlerine ışık olmuş
Bir dostluk ki, ellerinde değnek
Bir dostluk ki, başladığı yerde gitmez
Yürekte çoğalır her an büyür bitmez
AYNI YOLDA
Biliyorum benim olduğum yerdesin
Bazen yağmur yağdı şemsiyeni açtın
Beni görmedin bazen kırlarda dolaştın
Ormanların kalabalığından beni görmedin
Belki bir restoran,ta yan yana olan
Kalbim acıların suskun rıhtımında
Varlığım bir gizli gizin durağında
Çektiğim acıyı hissetmiyorsan
Uğrunda ölsem ne yazar!
Kırıldı kalpte duran son köprü
Amansız bir hastalığın pençesine düşmek
Çocuk hayaliyle geleceğe umut bağlamak
Bilir misin ne demektir anne?
Ben en çok doktorları tanırım
Şaşkın gözlerle
beyaz giysili doktorları İzlemek
Dîvân-ı Kebîr den okunur dertler
Dâvân-a gelir bir bir zulümler
Adalet söndürür içindeki, közü
Hz. Mevlâna okur doğru sözü.
Fîhi Mâ fih dışı aşmış
Affet sevgilim
seni ruhuma katığım
seni sevdiğim
seni özlediğim
seni aradığım
seni hatırladığım
Sevgiler kanatlanır her bayram
Bayram sevinçli geçmez
Her kes için
Kimi hastane önünde hastaya refakatçı
Kimi henüz yitirdiği yakını için yaslı
Kimi yanlızlık içinde gözleri yaşlı
Gizli sevmelerimden haberin yok.
Öyle büyüttüm ki, seni bende
gezdirmeye korkum çok
gözler üstünde olmasın kalbime ok.
Bende ki, seni sana anlatamam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!