Derûn-ı Dil Şiiri - Mustafa Seyit Köylüoğlu

Aşkın oduna yandık, şarhoşuz meyhâne-i gamda,
Serâb-ı Leyla'ya kandık, mestiz sahrâ-yı hicranda

Ne Sahra'da Mecnun olduk, ne Leylâ’da bulduk vefa, Hezârân şevkle yandık, dost meclisinde bulduk şifa

Surete aldandık hep, ararken Yar'in cemalini, Aslına erişmedik, görünen hülyanın icmali

Hakikat, perde ardında, biz olduk rezili rüsva,
Ne arif olmuştuk, ne de hakikatte bulduk deva

Mey-i tevhide susadık, içemedik kadehinden,
Ne arif meyi tattık, ne içtik mey-fürûş elinden

Nurdan bir sır vardır ay gibi sönmez, derûn-u kalpde,
Sırra eren bilir: Bulanlar arayanlardır sade.