Dertli Çocuk Şiiri - Salih Yiğit 2

Ahh! kimsesiz derdi pare dertli çocuk,
Allarlar kelamını sormadan yollarlar.
Uzaktan alkış tutarlar öksüz çocuk,
Adını sanını diğer köyden duymazlar.

Açılır ellerin küfesi senden sıyırır,
Derdi asıl kendi nefsini doyurur,
Yoksul garibi incitir kayırır,
Sen içr'e senden öte çocuk.

Yad el olan bilmez derdi cefayı,
Arayan bulur yüce mevlayı.
Bir cümbüşün telinden sefayı,
Esirger ezilmiş sesinden börklü çocuk.

Düşmüş kartal kafesi dünyaya,
Ruhu kanatlanır gider sevdaya.
Neçe hasret kaldı uçmağ dünyaya,
Çayını sigaraya katık eder renkli çocuk.