Dert Değil Şiiri - Kemal Okumuş

Sev diyorlar, sanki çok kolaymış gibi...
Diyelim sevmesi kolay, iyi de kan tutar beni.
Mutlak kanayacak bir yerlerim, yüreğim acıyacak.
Ellerim tittreyecek, gözlerim buğulanacak.
Sevmesi dert değil de, sevdikten sonra halim ne olacak?
İlla bir bülbül ötüşünde, bir kelebek uçuşunda, bir çiçek açışında mıdır aşk?
Nereden bileceksin, belki bir diken batışında, belki bir gece ağlayışında saklı?
Keşke çocuk bakışında kalmış masumiyete denk olsa sevmeler.
İşte o zaman akla gelip zarar etmezdi gitmeler.
Ama öyle değil işte bu hayat ve de bu devrin insanları.
Akla gelmeden kayboluyor gidenler, düşünmeden kalanları.
Yüksek bir dağın zirvesine çakılmış bir bayrak direği kadar soğuk şimdi sevmeler.
Dokununca elin yapışıyor, canın acıyor, bırakmıyor ki seni kurtulasın.
Öldüğünü değil de o bayrağı dalgalndırdığını düşünür görenler, varsa şansın.
Oysa sevmek dediğin aşk dediğinin gelişi bahara benzemeli.
Geceleri nemli, gündüzleri güzel olmalı ve mutlu seslerle şenlenmeli.
Aşk dediğinin içine doğuşu, bir tomurcuğun çiçeğe dönüşü gibi olmalı.
O çiçeğin tatlı bir meyve olup mis kokacağına insanın ümidi olmalı.
Sevmek dert değil de insan hep sevip, sevilecek kadar hayatta kalmalı.