Derin'den Şiiri - Bahri Güler

Akşamüstü, perdelerde, yaklaşıyor karanlık,
Başı-gözü kırıldıkça, pekleşiyor yarenlik...

Bozkır tenhalarında, zor sabahlara azık, yolda kalmış yolcunun rüyası,
Elde kalan öksüzlük uğultularının acısı adedince keyfediş, gel-gitlerin yamacı,
Mey ve cümbüş, raks ve af maskelerinin adedi,
Yarım nefes sultanım, sana hafif yollu geçeriz bu kez,
Aç omuzcağızının derin damarlarını
duvara dayanmış hünsa,
kokusuz,
saf..
Sonra yemyeşil bir yosun deresinin iştihasıyla pür-dikkat,
Hırsız korkusu, hain uğultusu, masum nefesiyle gür ve soluk,
Çocuklar anne babasız kalmakta akşamın şu incecik vaktinde,
gün akşama akarken derin ve sabırsız
omuzdan gelen kanım, ılık ılık,
dur, durabilirsen,
fesat, al,
sat...
Efelik de kalmamış buraların sevgi rakkasalerinde,
Çanağımızdaki beyaz renkli aşımızın tadı belirsiz, nefessiz kalmış sütümüz,
Sözümüzde durmadık, şimdi savaş kıtlığında koyun koyuna yatan biz,
Bi-çare akşamlarda,
Kumar kadar karışık ve dönüşsüz bir ihtimalin karanlık çözümü, akşamlar,
Hani tütün de bitmiş, hani makamlar yan yatmıs gemilere benzer, kaptan kadar
korkularımızla
ey yar-ı zalim,
artık bedelini ödedik diye kalkıp giderken meydanlıklardan arka sokaklara
hançerin keskinliği ve zehrin sıcaklığı kana karışır karışmaz dönemedik boğuk,
sesler birbirine karışınca sirenler, morglar, bayram sabahları ve hekimde hasta,

aldandık

artık içinde kalamayacağımız sökülen çadırların sırttaki yara kadar samimi hevesinde,
düştük yollara, kervanlari kıran tül renginin peşinde ve dedikoduyla vurgun sevdalık işinde,
kimseye de verilecek hesabımız yok saba yelinden gayri, haydi gayri durmasın işcemiz, nazımız,

söndük....