Ömrüne çaba ekle,
Ölü toprağı terket.
Yarına umut besle.
Umuda terennüm et.
Kahır insan içindir
Mevsim bahar; dışarıda ilkbahar ılıklığı,
Sokakların sessizliğini bozuyor berkler.
Bardaktan boşalırcasına bir yağmur yağıyor.
Tümseklerde su birikintisi oluyor.
Yaşlı gözlerim katrelere dalıyor.
Beni sükut-û hayalin burukluğu değil,
Kim İslam'a kötü gözle bakarsa
Şunu bilsin ki yaldızlı kâfirdir
Kim hükmüne asi olup kınarsa
Şunu bilsin ki yaldızlı kâfirdir
Kim bu yoldan başkaca yol ararsa
Limoni başlamıştık esasen bir zamanlar
Sonra sulha ermiştik lakin ayırdı yıllar
Belki tevaffuk olur kesişir tekrar yollar
Bir umut kavuşur mu yıllanmış olan kollar
Karlı dağların ardında,
Belki onun yamacında,
Yanar gönül ocağımda,
Nardır benim sevdiceğim.
Uzak olsa da yanımdan,
Öyle bir zamana düştük ki dostum;
Akıl iflas eder, kafalar yorgun..
İnsana biçilmiş tuhaf bir kostüm,
Damar haya eder, hücreler yorgun..
İlim yüklü zevat elim durumda,
Ey zalim!
Güneş doğup silecek yeryüzünden karanlık ordularını.
Mültecileri boğduğun denizler helak edecek koftiden kahramanlarını.
Gaddarca bakan gözlerine mil çekilip kan kokan boğazında lokmaların düğümlenecek .
Cefadır yokluğun cananım cana.
Gözlerim bakmaya doymadı sana.
Bu matem bu hüzün reva mı bana.
Zir-û zeber etti yokluğun beni.
Şeydalık belaymış güzelim başa.
Buralarda zordur hayat, dostum.
Kalahari çölünde bir canlının rızka ulaşması gibi,
Toprağının suya hasretten çatlaması
Sonra erişmesi lakin kanmaması gibi.
Anne sütüne muhtaç bebeğin annesiz halsiz bedenciğini, melul gözlerini görmek
ve çaresiz bakışlarını sezmek gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!