O mavi düş ki yolcu telaşının hep içinde,
Ben ömrümün çatısını sıvardım balçık ile.
Bir âh u zar ki dolmuştu gönül şişemde yine,
Hakikat bu acıyı kendime öğretiyordum.
Yıkılmış ömrün bağı, virane bir harabe,
Kopan fırtına sustu da kalmak derin hesabe.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta