Deprem Şiiri - Suphi Seku

Uzayan gölgelerde, ne ruh kaldı nede can
Rodeo aranası, buğa sırtında fincan
Yıkıldı sırça saray, yerle yeknesan köşküm
Doğrular enkaz altı, uğrular çok babacan

Lerzeye geldi ağaç, meyvesi silkelendi
Hem hamı, hem çürüğü, bir dakkada elendi
Dibe vurdu kurnazlık, arslanlar kedileşti
Kuvvet ve mal çakıldı, büyüklük gölgelendi

Kişilik yarılması, hal bölündü ikiye
Biri ganimet kollar, biri koşar camiye
Söküldü ar çantası, benlik saçıldı yere
Uçup gitti gururlar, kasnak kaldı geriye

Bu kocaman anfide ders çıkmadı sanırım
Şıbhi hoca hocayı sözlerinden tanırım
Kostüm içinde hayat, figüran aldanıyor
Arlıyı çekiştirip arsızı kıskanırım

Kemiyet keyfiyete nisbeten çok ucuzdur
Anlamayan baş heykel, beyin bir parça buzdur
Mektup var günümüze, sodom ve gomoreden
İlimsiz ruhlar hep aç, dimağları susuzdur