Denizin Öfkesi Şiiri - Mehmet Çiçek

Deniz sevenlerine öfke saçıyor.
Dalgalar masum kıyıları dövüyor.
Yüreklerde bir çırpınış bir masumiyet
Denizin esaretinden kurtulamıyor.

Ay çaresizce çırpınışı izliyor.
Yıldızlar denize inat parlamıyor.
Bulutlar biraz olsun görünmüyor.
Ve martılar umutsuzca yol alıyor.

Sevdalılar hicran yüreklerde hüzünleniyor.
Gözlerde kavuşmak bir hayal oluyor.
Deniz öyle öfke saçıyor ki….
Zaman geçtikçe deliriyor.

Öfke yüreklere korku salıyor.
Semalara devasız yara oluyor.
Ağaçlar ölüyor, güller soluyor.
Deniz öfkesini bitiremiyor.

Sevdalılar denize yalvarıyor.
Aşk gönüllere ırak oluyor.
Her şey artık mazide kalıyor.
Denizse öfke saçmaya devam ediyor.

Rüzgar denize meydan okuyor.
Karşısına geçmiş nasihat ediyor.
Aşkı yaktın, yürekleri boğdun…
“Yeter artık çektirdiğin bu acı” diyor.
Mehmet Çiçek
Mersin/ Yenişehir.
25.06.2010 Cuma / 19.00