Deniz Ve Nefs Şiiri - Remzi Zengin

Deniz azgın bir canavar
Sanki karada hıncı var

Almak için saldırıyor
Hiç durmadan yırtınıyor

Kükrüyor bir aslan gibi
Görünmüyor, derin dibi

Düşerse insan eline
Yazık olur, vah haline

Dalgalar sahile vurur
Rüzgâr estikçe kudurur

Oyar, demez bu taş kaya
Zaman da hep ondan yana

Herhalde ikisi birlik
Karanın köküne kibrit

Ekmek için anlaşmışlar
Hücum edip durmaktalar

İnsan nefsi de böyledir
Zayıf insan nefse köledir

Düşersen nefsin eline
Kargalar güler haline

Nefsi boş bırakmıycaksın
Ağzına gem vuracaksın

Arttıkça nefsin hücumu
Yalatırsın boş avcunu

Nefs istedikçe dünyalık
Ona her gün cefa lâyık

Nefis de deniz gibidir
İnsanoğlu bir gemidir

Akıl onun dümenidir
Fikir onun yelkenidir

Kapılmazsan nefs eline
Varırsın hak sahiline

Orda necat bulursun sen
Nasihatimi dinlersen

Remzi'nin sözü bu kadar
Tutmazsan çekersin zarar

(17 Kasım 1981 Salı)
(Sinop)