Deniz Ercivan Şiirleri - Şair Deniz Ercivan

bir sabah uyanacaksın
birdenbire ve aniden olmayacak bu

ağır ağır dokunacağım çünkü
yedi başlı devliğine
yedi saç bukleni yedi kere

artık kısık gözlerle bakıyorum yelkovana
eşelemiyorum da kum altında akrebi
yanımdan geçen günlere çokça yabancı,
çünkü insan diyorum,
hiç bir şey yapmadan da yorulabiliyor
en çok da yaşayamamaktan

kök aradım...

ilk önce kavakların sesi kesildi
sonra kamışların,
daha sonra kurbağaların
toparladı elini, yüzünü pencereler

sadece heybesinde gramajını artırır keder
sonra ince kıyım varılır gece boylarına
zamanla gece de alışır kendi fıtratına
ziyadesiyle içten dışa kurulan
sakatat ziyafeti
bitkisel hayata düşülmez aşktan

biliriz biz
biliriz hiç kimse boy ölçüşemez seninle
karşında ezilir bükülür tümünün beli
biri dürüstlüğü sorsa inan seninle tarif ederiz
kendimizi ise geniş pencere ardlarında
yüzü yüz perdeli...

Dudağım salkım saçak akasya dalı
Bir zaman
Dal vermişti, ağzının ovasında
Sonsuz bir göğe uzandı ispinoz kuşum
Yüreğin konunca yüreğimin ağacına

sana bırakabileceğim başka hiçbir şeyim yoktu
biraz hüzünlü sabahlar, yaslı duvarların için
ve göz yaşlarını su yerine karıştır diye kirecine

bıraktım, sökmedim eski bir çiviyi
devrilmesin diye duvar, ki kerpeten ucuna

bu şiiri yazsanda biiiiir yazmasan da
kaldır at kalemi, yırt at defteri
Allahcheden bu yana değişmez ömrünün gidişatı,
ömrün ki kehribar taşından yapılmış tespih
umutlu ya da umutsuz çek dur namaz sonrası

bir zaman yaktığın güneş
devrik bir cümle gibi düştü
kırık kahverengilere
kıyısında sevdaya demlendiğimiz o göl
renksiz kavislere büküldü
gidişinin ardından her damlasını

Öl öl bitiremedik
Ne çok ölü topluyoruz her gün,
Günümüzü gün etmişlerden
Sabahın eşiğine dayanmış en az iki düzüne
Cansız bedenler kitlesi pencerelerimiz
Besmele ile çıkılmış kapılara