Deniz Şiiri - Erdoğan Bakar

*Şair Deniz... İçin* İyi ki 'GÖÇ' geri geldi yeniden Ve ’GÖÇ’ mek için dost, henüz çok erken 21.05.09 E. Bakar Şiirin Hikayesi ... bir doğum mucizesi... Göç Umut yatağında yıldızlara uzanıp gökyüzünün koynunda uyumak ve rüzgâra dokunmaktı seni gören aynadan yansımak taş atmadım güneşe içmedim suyunu denizlerin tuzunu susuz tenimde taşıdığımı kimse bilmedi ben hiç vurmadım güvercinleri buğdayını çalmadım karıncaların yıkmadım kumdan evlerini doğanın ben bölmedim ki rüyalarınızı çağıran ben değildim kâbusları tatlı uykularınıza ben atmadım sizi zindanlara değilim de günahlarınızı yere saçan ben de o kırgın rüyanın tanığıyım oysa ben koymadım hasretliği sevdalınızla aranıza yolları da ben kapamadım patikalardı kalışımsa bundan ben ağlatmadım gülen çocukluğunuzu dokunan ben değildim yaralarınıza nedenler mahkemesinin diyetidir ödediğim yıllara ben yalnızca tahta bebeklerimle oynayıp sonra gidecektim buralardan sessizce en fazla deniz kokusu çekerdim içime uzaktan ve derince parmaklarına dokunmak isterken hayatın ezildi yüreğim gövdesi altında dünyanın gitmek vaktidir buralardan ütopik ve uzak ülkelere kim bilir belki de cennet... *Tülsü*