Denge Şiiri - Zeycan Çınar

Boşluktayım düşüyorum sanki,
Anlamsız silik her şey
Yere çakılmıyorum ama,
Boşluk dayanılmaz denge sarsılıyor
An geliyor kayboluyorum
Birden dünya gülümsüyor
Tombul yanaklı bir bebekle
Hayat güzel diyorum
Yakaladım seni denge
Boşluk hafifliyor
Belkide püüf diye yok olmuş...
Yoo yine sıkıştım mengeneye
Bunalıyorum sebepsiz
Bir anlam varolmanın gereğini arıyorum...
Sonra bir çiçekte, ılık esen rüzgarda
Bir yaz akşamında
Hoş geçen bir zaman aralığında
Yine hayatı yakalıyorum
Belkide gelgitlerine alışıyorum
O kaçıyor ben kovalıyorum.
Bir gün kaçtığında
Yakalayamamaktan korkuyorum...

(Aralık 2004-Çapa-İstanbul)