“DÖN”ÜŞ
Yüreğime “Sus” diyebiliyorum artık, yüreğim söz dinlememeye devam etse de. Süslenmiş kelimelerin ardına saklanan menfaatleri görebiliyorum artık. İnsan sarrafı mı oldum ne?
Anlayamadığım hangi hakla yaşama sarılıp, hayal kurmaya nasıl cüret edebildiğim. Ama değişiyor her şey bu sefer, bakışlarımı çektim dünyadan. Merhaba derken görmemeyi becerebiliyorum. Yine şarkılarla akran oldu gönlüm. İmla kurallarına dikkat etmiyorum, ölçmüyorum heceleri; olduğu gibi, olduğum gibi.
Aslında artık yazmıyorum.
Ve gizemsiz bir veda’ nın arifesindeyim. Bu sefer gidiyorum. Ardımda hiçbir iz bırakmadan, zaten biliyorum gözyaşı olmayacak. “Dur, kal, gel…” Oysa ‘Paylaşmak’ kelimesinin hep olumlu yanlarını gösterdim yüreğime bu vakte kadar ve yalansınız Dostlar!
kandil geceleri bir şehrin buhur kokmuyorsa
yağmurdan sonra sokaklar ortadan kalkmıyorsa
o şehirden öcalmanın vakti gelmiş demektir
Duygular paketlenmiş, tecime elverişli
