Önce öğrenirsin herkesten en önce sana söyler doktorun dannnn diye.... ve sen kulağından giren sesin ses değil kurşun akıtılmış olması gibi sesi yaşayarak duyarsın "kanser" inanmayıp içinden içinden tekrarlarsın... Kanser... Kanser... Kansersin....
Tekrarladıkça algıladığına inanmaya başlarsın...
İnançlar, inanmışlar.... Her şey boş dersin...
İnandığına ilk sen şaşar şaşar şaşarsın....
Sonra ilk önce Ona sonra arkadaşlarına sevdiklerine sevmediklerine herkese bunu söylemelimisin diye diye düşünüp düşünüp düşünürsün....
Ve...
İnsanların yüzündeki acıma duygusu... ilk fren yap görüntüsü ya da duygusu yaşatır...
Birden kapanırsın...
Uçurum varmış herkesin kendi uçurumu bilirdim dersin benim ki uçurum değil... Kuyu benim ki....
İçinde kocaman bir kuyu açılmıştır zaten... Kuyunun dibinde yaşamaya dönersin...
Kuyu senin sen kuyunun kadersizligimisin yoksa kaderimisin ya ya kader buymuş der yaşamsı hayatını yaşamaya başlarsın.... Terliksi hayvan gibi.... Sahi terliksi hayvan nasıl oluyordu...
Kayıt Tarihi : 12.6.2018 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!