Ben Eski günlere döndüm de,
kuşlar yuvaya dönmedi.
Vurulup kalmışlar bir köşede.
Kuşlar kalbinden durdurulmaz.
Dün gece kelebek oldum
Sabaha kadar öldüm öldüm dirildim
kendime koza ördüm koza bozdum
İpekten nakışlarla keskin kılıçlar arasında.
bir kaç sayfa...
bir kalem, bir bardak çay ...
bir de çikolata en Sevdiğimden.
bu gün kendime yazıyorum.
Beni bir tek anlayan...
Beni bir tek dinleyen,
bana bir tek katlanan...
kendimle takılıyorum her gün.
Niye Canım sıkılsın' ki ?
Sohbet ediyoruz, içsel.
Seni tanıdığım günden beri
gecelerim siyah,
gündüzlerim kapkara !!!...
Keşke gündüzlerim beyaz
gecelerim karanlık kalsaydı.
Keşke...
Ben gidersem bu Şehirden
geceleri Sessizce
Kim ağlayacak Senin için ?
kim dolaşacak mahallenin
sokaklarını bir bir...
kaldırımları kim aşındıracak
Kırılmak..
Yeşeren yerden.
Budanmışlığın hemen altında sarılan,
yeni umuda aşılanan köklerden.
Eski usul sırma aşılamayı bir kenara bırakmışken üstelik.
Bir yudum olup sabah uykuma süzüldün kahvemle,
usulca buharınla yazıldın fincanın tabağına.
Ben sustum, sen duman oldun...
İçimde gezindi telaşsız bir özlem,
yıllar yutkundu gırtlağımda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!