Pabuç bile olamazken ayak ta,
Sanırdım, pirime abaydım, şaldım.
Haddimi anladım, bunca dayakta,
Hakikat dersimi, ben ondan aldım.
Dağ başında bulup, elimden tuttu,
Terk edip gitmedi, sanmam unuttu,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta