Delikanlı Şiiri - Şair Nurican

Sevdi o hep, yürekten sevdi
İhanete uğradı
Bıraktı tek kalemde boynunu eğdi.
Parası yoktu belki;
Parasıyla değil yüreği ile sevdi, sevildi
Hem de çok sevildi
Belki sevdiğini cafelere götüremedi
Ama satmadı sevdasını yüreğine attı
Haklının yanında idi
Haksıza demir bir yürekti yıkılmadı
Delikanlıydı O...
Üç şeyi çok severdi bırakamadı
Yarini, sigarısını birde silahını...
Kısa Camel içerdi parası varken, yokken nadiren maltepe
İki mekanı çok severdi
Biri her zaman gittiği çay ocağı
Biri onunla durduğu ağacın altı
Dostları vardı delikanlısın
Belki kendisinden çok daha delikanlılardı onlar
Çok severdi dostlarını
Yağmurda yürümeyi birde O’nu çok severdi
O iki alışkanlığı hiç bırakamadı
Duygusaldı, ağlamayı çok severdi
Ama hep yalnız ağlardı.
O’ndan başka kimse görmedi delikanlının ağladığını
O’ndan başkası silmedi, gözlerinden dökülen yaşları
Öyle büyük bir aşkla seviyordu ki unutamadı
Ne birkaç günlük nede birkaç günlüktü onunkisi
Bir ömür adını kalbine yazmıştı
Satmadı asla sevdasını
Çok acı çekti ama hiç ezilmedi
Belki boynu bükük gezerdi
Ama yüreği hiç bükülmedi
Her zaman dimdik ayakta idi
Dik yürüyüp yürekten olmaktansa
Boynun bükük yürüyüp, demir bir yürek taşımayı arzu etti.
Hep unutulmak korkusu ile yaşadı
Ve hep sevdiğini düşünüp ağladı
Korkma delikanlı, O seni unutmadı
Hiç unutmayacak.
Çünkü O da seni sevdi, sevecek
O büyük aşkını kalbinden hiç silmeyecek