Deli Şiiri - Sibel Orcan

Hayatın derdi kar, çilesi dolu
Bir türlü dur durak bilmiyor annem
Sanki bir labirent sapağı, yolu
Yürüdükçe sonu gelmiyor annem

Benimle oynuyor feleğin aklı
Yaşamak körebe, sevinç yasaklı
En derin yaralar ruhumda saklı
Zaman izlerini silmiyor annem

Üstüme çökerken aşkın tafrası
Kerbelâ’ya döndü kalbin nârası
Öperek serdiğim gönül sofrası
Avuntu sözlerle dolmuyor annem

Eğreti ömrümün saf hayâlleri
Hep aynı terane, esrik hâlleri
Yoksa kırıldı mı bahtın elleri?
Nicedir kapımı çalmıyor annem

Dünya sürgün yeri, bedenim kafes
“Kafesi kır!” diyor içimdeki ses
Göğsümü tekmeler aldığım nefes
Ciğerlerim huzur bulmuyor annem

Elalem konuşur, dert bende inler
Varsın ardım sıra “deli” desinler
Gelip mezarıma taş dikmesinler
Yaşarken ölenler ölmüyor annem