Burgaç Şiiri - Sibel Orcan

Alın çizgilerinde bir mazinin izi var
Çatlamış kıvrımların yaşın kadar ihtiyar

Hasret yelleri eser o dâvûdi sesinde
Hatıralar gizlenir zülfünün gölgesinde

Yüreğini doldurmaz gündelik avuntular
Hep içini kemirir saçaklı kuruntular

Bir bulutun içine girip saklanır yüzün
Güneşi omuzlayıp dağlardan aşar hüzün

Ay yüzünü göstermez, yıldızlar diyet ister
Karanlığa bürünmüş gökyüzü senden beter

Yalnızlığın karışır gözlerinin terine
Sallanır koca şehir yıkılır üzerine

Diyorsan ki "Usandım şu gönlümün nazından!"
Dön yüzünü aynaya, çığlık at en azından

Bıkmadın ki ardına dönüp dönüp bakmaktan
Bıkmadın ki düşlere dalıp dalıp çıkmaktan

Ruhun başka alemde, tenin çürür döşekte
Aklın firara gebe, her gün bekler eşikte

Ne zaman aklamaya çalışsa aşk yargısı
Pankart açar kalbinde yaraların sargısı

Düşünceler saplanır kahrının batağına
Geçmişin gölgeleri uzanır yatağına

Sessizliği bölüşür rüzgarların ıslığı
Rakseder dudağında sözlerin arsızlığı

Celali bakışların anda takılı kalır
Kirpiğinin ucunda zaman asılı kalır

Saatin nabzı düşer, dakikalar heceler
"Yuh olsun!" Derken sana fecre yürür geceler