Yaşamın bir döneminde durup rüzgara baktım,
ekin ekmeyi unutan ellerimi gördüm.
uzun bir kış mevsiminden sonra, ilk güneşi görüpte tomurcuğunu açan çiçek...
Ve...
dedimki kendime, bu budalaya ne olduysa
olacaktır bana da...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta