Deymez be gülüm...
Cam kırıklarının kalpleri çizdiği kokuşmuş dünyaya direnmek,
Sevgilerin yaşanmadığı boş dünyanın hayalleri ile süslemek rüyalarını.
Deymez be gülüm...
Deymediğini bildiğin kavgalarında yorulmak,o kan deryalarında kaybolmak
Ağıtların bile duyulmadığı,kulakların sağır olmuşcasına pervasızlığına.
Deymez... Deymez artık..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta