Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
ne zordur sevildiğimiz yürekten gidip te tekrar geri döndüğümüzde orada bize dair noktayı görmek....
sanırız ki bu devran hep böyle döner.. hep seviliriz... bir gün sevdalı öyle bir anlatır ki bize bıraktımız yerden giderek bunun böyle olmadığını...
Tıpkı dizlerinizde anlattığınız gibi....
Sevgilerimle
Çok doğru ,bazen bizim gittiğimiz yollarda dolaşanlar vardır ki bizi göremez.Bu bazen kaderin cilvesidir.Bazen arayanın aymazlığından olur.Yüreğimizde taht kuranların bazen o tahta oturmadıklarını görürüz.Bu anlamda güzel şiiri kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta