Değişmez Büyüklük Şiiri - Önder Karaçay

Eyleme geçmeyen her istek insan ruhunu tahrip eder.
İnsanın arzularını aç bırakanların bu istemi bilinçli tahrik ettikleri gibi!

Eylemsiz farkındalığın değişmez büyüklükten farkı ne?

Estetikli yüzler, gidilen mekanlar, giyilen elbiseler, yenilen yemekler, kurulan ilişkiler bizim irademizle gerçekleşen eylemler mi?

Yoksa toplumda bir yer edinmek ve o yeri sağlamlaştırma çabaları mı?

Ya da vermek zorunda kaldığımız ödünler mi?

Kendin gibi olmanın bedeli nedir?

Tek bir yanıtı ve o yanıtı bilen var mı?

Gerçekleşen mi? Gerçekleşmeyen dualarımızın mı sonuçlarıyız?

Ya da bize dikte edilmiş bir yanılsamanın milyarlarca neticesi mi?

Özgürsen sana hükmeden düşünceler kime ait?

Değilsen neden özgürüm diye kendini aldatıyorsun?

Şanslıyız ya da şanşsızız diyebiliriz miyiz?

Şanslı olduğunu sandığımız insanların ıstırabından haberdar değiliz.

Hayallerimiz gerçekleşmeyecek kadar ve engellenebilecek kadar büyük, güzel ve anlamlı olduğu için ulaşılmazdır.

İstediğini yapmak zorunda kalmıyorsan özgürsün.

Topluma karşı birey olma ve var olma kavgası başka nasıl yaşanır ki!

Sınırlarını sen, limitini (değişmez büyüklüğü) ise sana sınırlar çizenler belirler.

Limitli bir yaşama kendini mahkum eden sensin.

Sen, sen, sen hepiniz birlikte!