Kara gecenin bağrında,
Elinde kara bir davul,
Çalıyordu şeytan.
Durmadan,
Dum...
Duy!
Dum...
Duy!
Ha davula vuruyordu,
Ha yüreğimi dövüyordu,
Şeytanın tokmağı.
İkisi de aynı şey,
Acının en koyusunu,
İçimde
Duy
dum.
Duy
dum.
Ama çoktan,
Takılan insancıklar vardı,
Davulun peşine.
Şimdi daha bir iştahla çaldı,
Kara davulunu şeytan.
Dum.
Tur
Sus
Dum.
Dur
Dur
Koştum.
Çıktım şeytanın yoluna,
Tuttum yakasından.
Aldım elinden tokmağı,
Kara davulu.
Sus
tur
dum.
İnsancıkları,
Dur
dur
dum.
Kalbi var mıydı bilmem ama,
Şeytanın sol göğsündeki,
Kara et parçası
Yaman vuruyordu şimdi,
Davulun yerine.
Dum...
Kov...
Dum...
Kov...
Değince gözlerim,
Kör şeytanın gözlerine,
Titredi korkudan şeytan.
Attı davulu,
Kaçtı.
Şeytanı,
Kov
dum.
Kov
dum.
09.07.1997
Sadi AtayKayıt Tarihi : 3.7.2009 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(seni uzaktan sevmek asklarin en güzeli) gibi sözler sarkilara konu olmusa da ic dünyamiza bir sekilde döneriz.
mesela (gel sen ne cektigimi bir de bana sor) bu tanim fiziksel anlamda insanin hakli ciktiginin nadir kanitlarindan birisindir.
sadicigim, her sey gönlünce olmasi dilegi ile
kal-sevgi ile
TÜM YORUMLAR (1)