Değer Şiiri - Kasım Kobakçı

Değer biçilmek,
Tutku denli köklü,
Toprak denli cömert,
Rüzgar denli hürdü.
*
Bilakis, güçtü kıymetlenmek,
Zira altının tınısından, duyardın sesini,
Madem ki, bedel ödemenin ihtişamından tanırdın özünü.
*
Saçılınca orta yere servetin,
Alemler dize gelirdi adeta,
Sanki gökyüzü eğilirdi önünde.
*
Ve birdenbire başkaydın,
Vitrinin soğuk camında beliren suretin,
Eşsizdi.
*
Ödenmek,
Sevda denli ağır,
Nefes denli lazım,
Ateş denli kördü.
*
En ziyade devaydı harcanmak,
Nitekim, lüksün renginden seçerdin çehreni,
Arzuların zirvesinden seyrederdin dünyayı.
*
Serilince önüne bütün imkanların,
Ufuklar genişlerdi güya,
Dağlar çekilirdi yolundan.
*
Ve şimdiden ayrıcalıklıydın,
Mağazanın köşesinde biten vaktin,
Son saniyesinde parlayan o hayal.
*
Cüzdanın dibinde tükenen nakdin, vedasında süzülen,
Ulaşılmazdı.