Davista İle Sohbet..XV Şiiri - Yorumlar

-Han’ım;
-Söyle Davista..
-Neden suskunsun?
-Yorgunum Davista..
-Yorgunluk değil bu yüreğini açsana…
-Şöylemi demeli şimdi;
“Hoşça kal dostum, hoşça kal. Aşkım, kalbimdesin. Ayrılmamız da bir kader. Çok geçmeden bir araya gelecek olmamız da. Hoşça kal: el sıkışmaya gücüm yok. Üzülmek, kaş çatmak yok. Şu anda ölmek yeni bir şey değil. Çünkü yaşamak da yeni değil. …’’