Nermin eskiden dansı nefes almak kadar doğal yaşardı.
Mutfakta çay demlerken bile ayakları ritme kapılır, salonun ortasında dönerken saçları havaya karışırdı.
Müzik onun için sadece bir ses değildi; kalbinin açılan penceresiydi.
Ama bir gün, kimsenin tam anlamadığı bir sessizlik çöktü içine.
Ne bir olay, ne bir tartışma…
Sanki biri göğsünün içinde gizli bir düğmeyi kapatmıştı.
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta