İnsan uzun bir yol yorgunudur, kelimelerin izini sürerek çığlıklarını arar
Tıknaz kaldırımların damarlarına bırakır hüzünlü ayak izlerini, gün batar
Çaresizlik kulaçlarıyla örselenir bedeni, yangın olur yine kendini sarar
Düşünüşlerin hicaz mevsimlerinde kırık bir dal gibi çok uzaklara akar
Ardına devrilen tükenmiş testilerin yosunlu yüzeyinde üzünçlü aldanışların tortusu vardır. Kahır eker aslında insanlar dağlara, eksilen sabırların damağına üşüşen uçuklar yapışkan ezgilerin soylu inkârıdır. Düşlerin miadı mevsimlerle eskirmiş, çoğul yangınla küle karışır bir gün hatıralar.
Tamamını Oku
