Dalgınlığıma Verin... Şiiri - Döndü Dülger

DALGINLIĞIMA VERİN!
Bugünlerde dalgınım bir hayli.
Sanki bütün yüzler silinmiş etrafımda.
Boşluk heryer ne ses var ne de bir seda.
Yürüyorum ama ne görüyor nede duyuyorum.
Tepkisiz kalmak zor değilmiş aslında.
Yada her acı yoklayış dokunmuyor artık ruhuma.
Gözlerini kaçıran artık benim,
Söyleneni işitmeyen,
Samimiyetsiz yüzleri görmeyen benim.
Ne bir tatlı söze itimadım, ne yalanlara sabrım,
Ne de boş vaadlere sarılışım kaldı bende.
Bir yanım dalgınlığa teslim olsa da,
Bir yanımda uyutmaya çalıştığım,
Kasıp kavuracak bir ses tonu saklı.
Cebimde geçmişten kalan kırgınlıklar canlı mı canlı.
Suskunluğun bittiği yerde sıralanmak için eli tetikte.
Bırakın kaşımayın!
Geçmişe gömdüğüm haylaz acilarımı,
Bırakın uyandırmayın!
Bir kelimede ateş püskürecek tarafımı.
Bırakın anlamaya çalışmayın!
İnandığı yerden hep kaybetmişliğimi, dalgınlığımı,
Şimdi ki bana,
Görmez duymaz bir hayatın zapt edilemeyecek yanına
Sakın şaşırmayın!...
Döndü Dülger