Dağlar Şiiri - Veysel Soysal

İşmar edip, el eyledi;
Başı duman tüten dağlar.
Çalısını gül eyledi,
Sırtı levin tutan dağlar.

Uzak olsa dağla aran,
Sana geri gelir naran.
Bülbülleri cehceh vuran
Keklikleri öten dağlar.

Zerresi yok, bunun-gamın
Yeşilinde otun-yamın
Gölgesinde ala çamın
Kekikleri biten dağlar.

Benim aslım Akçaşarlı
Toprağından intizarlı
Göz alıcı, akça karlı
Zirveleri saten dağlar.

Develeri, katırları
Salın olsun; hatırları.
Çiğdeminin ıtırları
Burnumuzda tüten dağlar.

O muazzam yapısıyla
Hemdem olduk hepisiyle
Tufanıyla, tipisiyle
Bize caga satan dağlar.

Anamasın cepeleri
Davraz, Barla küpeleri.
Sivri sivri tepeleri
Sinemize batan dağlar.

Bilir yörüğün kadını
Ak ayranının tadını.
Bunca göçün her yadını
Sinesinde tutan dağlar.

Kış eylemiştir yazımı
Çok eylemiştir azımı.
Şehit midir, gazi mi
Eteğinde yatan dağlar?

Turnaların altın telli
Dorukların deli yelli
Anan Toroslardır belli
Var mı senin atan dağlar?

Avşar boyuna barınak
Göç çağıdır, yük sarınak
Veysel Soysal’a korunak
Köroğluna vatan dağlar.