Dağlar Şiiri - Abacan Aşkısev Şenkal

Kara kışın soğuk akşamlarında,
Karanlıklar çöker yamaçlarına.
Yüksek tepelerinden gülümser,
Bulutların sade gözyaşlarına.

Kuru yazın serin sabahlarında,
Gün doğar zirvesinin uçlarına.
Aheste aheste rüzgarlar eser,
Ardındaki koyu yeşil yaylaya.

Şimdi bembeyaz o yüce dağlar,
Dorukları bulutlara yaslanır.
Kimbilir nerelerden başlayıp,
Engin engin diyarlara uzanır.

''Ne de çabuk geçti koca yıllar,
Çocukluğumun şahidi yaylalar... ''
Diyerek şu gönlüm kahırlanır!
Ve o haşmetli dost yaşlı dağlar,
Bana hep geçmişimi hatırlatır...