Çürüme-1- Şiiri - Hakan Karaduman

ÇÜRÜME -1-

Onlarca yıllar yaşadım, şu gördüğünüz dağlardan

Odun topladım sırtımda bebeğimle, poyraz yaktı ellerimi

Herkes uyuyor,

Elimde dağdan soğuk çalı çırpı biraz da odunlar

Sırtımda bebeğim,

Beşincisi…

Herkes uyuyor ezan okunmak üzere

Çalıyı yakarım, sonra odunlar yanar; üşümem

Bebeğim de üşümez….

Ekmeği hamurdan atarım ateşe, bazlama

Çökelek, biraz zeytin, azıcık da tereyağı;
Ekmek ateşte kokmaya başlar,

Un taneleri havaya savrulur,

Sabah henüz geride, kokular burun deliklerinde

En çabuk benim küçük oğlan uyanır, çok gider ayakyoluna

Anlamam neden ki?

Sonra açlar sofrasını kurarım sırtımda bebeğim, herkes yesin

İçsin

Emdireceğim…
Emzirmek değildir,

Emdirmek…

Ne varsa içimde
Emdirmek.

Karınlar dolar, hep açlardır, ekmek yedik derler yemeğe

Sonra

Tarlalara dağılırız…

Toprak bizi sever, kuşlar böcekler de…

Bebeğim hep sırtımda, o da sever

Akşam olunca

Evdekilere kaynamış bir tencere…

Bulaşıklar…

Yeniden gün

Sabah ezanından önce başlar

Sırtımda bebeğim, karşıda dağlar…

Biraz çalı biraz odun

Onlar uyanmadan önce

Hakan Karaduman