Çürük elmalar Şiiri - İlyas Kaplan

Bu elmalar çürük!” dedi müşteri.
Pazar tezgâhı tepeleme elma dolu.
Tabiat adlı ressamın,
kırmızının en narin renkleriyle boyadığı elmalardan...
Pazarcının yüzü, elma gibi ekşidi.
Marul sararabilir, domates cıvıyabilir,
elma çürüyebilirdi.
Bundan daha doğal ne olabilirdi ki!

“Tezgâha koyup millete satacağınıza
çöpe atın bunları.” diye ekledi müşteri.
Pazarcı asıl, çöp kısmına bozulmuştu.
“Nimettir hanfendi;
çöpe atılır mı
hiç?”

Atılırdı.
Öyle düşündü;
elmaları beğenmeyen müşterinin yanından geçen
bir başka kadın:
“Atılır.
Ben çocuklarımı çöpten topladığım meyvelerle avuttum.”
diyemedi .