İnsanlar yanında taşıdıkları sözleri yol ayrımında bırakırlar. Çünkü insanlar nerede saçma nerede kötü yol varsa orayı seçerler. İyi yolun başında bekleyen bizler ise gözümüz yollarda bir umut bekler dururuz. Aydınlık bir ışık. Bırakamayız beklemeyi. İnanırız bir gün o yoldan iyi birinin geçeceğine. Çünkü umut, bir gün mutlu olabilmeye inanmaktı. Çünkü umut, insanların değişebileceğine inanmaktı. Çünkü umut, her şeye rağmen sevebilmekti. Çünkü umut, yaralarımızın bir gün geçeceğini düşünmekti, kalacak olan ize aldırmadan. Çünkü... Çünküsü yok. Çünkü umut, yalnızın ekmeğiydi.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta