Bir sabah göklerden süzüldü bir ışık,
Uyandı dağlar, sustu her fısıltı, her çığlık.
Karanlığa bir el uzandı, yandı umut,
“Uyan ey halkım!” dedi bir ses, “artık doğacak umut.”
O el Mustafa Kemal’in eliydi,
O ses, Anadolu’nun yüreğiydi.
Aşktı o! Değiştiren tüm gecelerimi
Aşktı o! Beni durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, dolu dizgin gidişime dur diyen
Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim
Devamını Oku
Aşktı o! Beni durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, dolu dizgin gidişime dur diyen
Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta