Ruhumun tek mevsimi hazandı, sen yoktun.
Belki başka sevdaların koynunda uyuyordun,
Belki köhne yelkenlerin rüzgârıydın kim bilir,
Belki de dul bir yüreğin sitemkâr bakışıydın.
Ya da sen de benim gibi doğmayı bekliyordun.
Ama hazandı sensizlik, tek mevsimdim evvelinde.
Bir tabloydum hayatın devasa duvarında,
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta