Cuma Selâsı Şiiri - Habibe Merih Atalay

....
"Kendin olmayı kabul et" diyordun dün
"Ünlü, halka mâlolmuş, tanınmış kişi olmaya
Tercih et kendin kalmayı
Çoklu geçmişinden tekli geleceğine
Kendi yalın halini öner yine kendine:

Otomatik pilottan çıkarak,
Kalbin derinindeki o telâfi çarkını
Elle çevirerekten..."

"Bulutsuz, apaçık, masmavi bir gök"
Deyince, ben
Sessizliği yarıyor Cuma selâsı.

Bazı insanlar vardır ki olağanüstü
Renklendirirler hayatımızı
Ve bazılarımız sadece, fark ediyor
Hayatın cümle renklerini.

Selânın selâmetinde,
Yüzü suyu hürmetine
Oluyor ya olanlar gerçi
Tüm bazı şeylere işte,
Bakmakla ilgili yine de
Meselemiz...

Önemsiz olduğumu biliyorum
Ve önemsiz olduğunu bilmek
Ne tesadüftür ki, sanki hiçbir şey
Olmamış gibi düşündürür
Gelir geçer, ve bazen yollardasındır...
Yine, hiç, geçmemektedir, zaman...

O vakit
O vakit
Ne vakit olur zaman...

İlham denen çoklu hayat çeşmesinin
Damladığı pek işitilmiyor bakınca düpedüz
Aslında akmaktadır -hep- akmakta.

Çıplaklığıyla bakmaktadır mesele
Meseleye, özlü bir dalışla, doluş için.

Hayatta özürlü insanlar da var, işte görüyoruz
Hem de pek çok şeyden ne çok özürlü
Hepimiz mükemmel olamıyoruz
Çileleri var çekilen emekçilerin, işte görüyoruz
Çiğnendiği kendisiyle, durmadan asfaltları
Süpürüyor, çiğnenen asfaltlarda...

Her gün o dolan çöpler yeni yeni çilelere dökülür
İlham'sa işte o düpedüz, apaçık Mavi
Gökyüzünde Beyaz bir çizgi gibiyken
Uça da bilirsin bakışların ona takılınca,

Ama bilemezsin -ki- nereye uçurtmakta
Kartal yuvasına mı, Bülbül ötüşlerinin diyarına mı
Diz boyu sokak ortasına mı ya da
Tökezleye de bilir işte hayâllerin, görürüz hep.

Ve İlham bilmez ayaklarının ağrıdığını
Hep bu aynı yolları yürümek zorunda olanların.

Varsın bilmesin der aşındırırsın kendini
Hep bu aynı yollarda ilerlersin, ileri her
Neresiyse, geçmişten daha iyi olacağını
Umar geleceğin, argın dizlerin.

İşte İlham, evet, akmaktadır, dersin
Fayda, kâr\zarar gözetmez
Kimi çarpar adamı ve düşürür
Motorsikletinden taşlara
Kimi dönmedolap keyfinde yine...
Ne düşüncelere sürükler...

Nadiri sevindiren
Çoğunluğu üzen...