bu yalnızlık günleri
yasaklı saatler insana ceza
alışık olmadığımız huylara
kara bulutlara rastlıyoruz
sevgisizlikten yana
sancılar içindeyiz
şehrin şaşırmış sokaklarında kayboluyoruz
her şey anlamını yitirmiş
salgın virüs insanları değiştirmiş
umutsuz dertlere düşmüş
nefesi yetmiyor , nabzı atmıyor
ardım sıra kovalanıyorum ben de
ıslık çalıyorlar kaçışlarıma
korkudan geçilmiyor gündüz gece
şehirde sokaklar endişeli
girmediği dehliz yok salgının
peşini bırakmıyor insanların
iğdiş edilmiş dostluklar
sıkıca korunmak çare olmuyor
gölge virüsler üşüşüyor
ölümler sayı sayı dalaşıyor
bilinmez bir serüvene düştü dünya
konuşmak gelmiyor içimden
kendi içime çekildim
iç çekişlerle tutunuyorum
bu insanlığa bir ceza …
02.02.2021 / üsküdar
Elazığlı Mustafa Kaya
Kayıt Tarihi : 22.4.2021 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!