ne zaman aşkı düşünse insan yalnızlığından
modern çağların hüznü çöker önüne
omuzunda ağır bir yük gibi umutsuzluk
yüzünde harita gibi ağrılar dolanıp durur
derin fısıltıları haykırır sessiz duyulan zaman
belli ki bakışın anlamını yitirmişiz çoktandır
sanki aşk şiiri yazmaktan utanıyoruz artık
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta